Eşim Cemre elindeki telgrafı uzattı. “Şuna mutlaka cevap yaz” dedi. Bir telgraf metni, “Sizi çok seviyoruz, bir an önce iyileşin” diye yazıyordu. Ne isim var, ne de başka bir şey. Sadece “PTT Levent Muhabere çalışanları” yazılıydı. Bana çok dokundu… Aynı şekilde adını sanını bilmediğim binlerce insanın sıcaklığını hissettim.
Twitter’dan olsun, www.mehmetalibirand.com.tr iletişim adresinden, facebook’tan yolladıkları mesajlarla, telefon SMS’leriyle beni adeta sevgi yağmuruna tuttular. Dualarını eksik etmeyenler, beni yanlız bırakmadılar. Beni kucaklayanların ne ideolojik, ne de laik-antialik ayrımı vardı. Patronlar da vardı, hiç tanımadığım lokanta garsonu da, Genelkurmay Başkanı da, Kürt de, Alevi de vardı. Bana yaşamanın gerçekte ne anlama geldiğini, kavgasız da iletişim kurulabileceğini, karşısındakine sevgiyle yaklaşmanın hayatı daha rahatlattığını, basitleştirdiğini öğrettiniz.
[[HAFTAYA]]Karşılıksız şekilde, elektriğinizle beni yaşattınız. Bu duyguların hiçbirini bu kadar hissetmezdim. Beni uyandırdınız. Yeni bir Mehmet Ali yarattınız. Keşke bunları öğrenebilmek için, hastalanmaya gerek kalmasaydı. Neyse, olan oldu. Artık Cemre ile birlikte bu defteri kapatıyoruz. Bir süre başka dünyalarda yaşamak, başka kokuları koklamak istiyorum. Şu anda en çok istediğim, hiçbir şey olmamış gibi, eylülün ilk haftası işimin başına geçip yoluma devam etmek. Bir konuda emin olmanızı istiyorum: Gözlerime, bakışlarıma sevgi doldurdunuz.
Benim Süpermenlerim
Tahmin edebileceğiniz gibi, beni bu maceradan, elimden tutup en doğru ve etkili tedavi metotlarıyla kurtaranların başında üç kritik isim var. Benim katkım sadece hiç moralimi bozmamak ve kendimi umutsuzluğa kaptırmamak oldu. Gerisi onlara ait. Üçüne de büyük teşekkür borcum var.
– Mucizenin altında yatan isim Prof. Dr. Süalp Tansan. Abartmıyorum. Hastasını iyi tanıdı. Ne fazla ümit verdi, ne de karamsarlık. Ben de doğrusu doktoruma inandım. Uyguladığı tedaviyi sorgulamadım. Dış dünyada adını söylediğim zaman aldığım yanıt zaten yeterliydi. Sonuçta en doğrusunu yaptı. Adeta mucize yarattı.
– Eskiden tanımazdım. Gördüğüm anda güven verdi. Tek soru sordum, “Doktor Bey, bu ameliyattan kaç tane yaptınız?”. Aldığım yanıt beni ikna etmeye yetti: 20 yılda, bine yakın… Bir an için dahi yurt dışına gitmeyi düşünmedim. Ameliyat sonrası Prof. Dr. Orhan Bilge’ye neden güvenmek gerektiğini daha iyi anladım… Prof. Dr. Mehmet Tekinel de alanında son derece yetenekli. Zaten bu üç isim o kadar uzun süredir birlikte çalışıyorlar ki, artık birbirlerinin dilini adeta ezberlemişler. Hastalığı şimdi vurduk. Bundan sonra denetleyeceğiz. Başını kaldırdığı yerde tekrar vuracağım.
Meslektaşlarımın beni bu kadar sevdiğini bilmezdim…
Doğrusu beni şaşırtan diğer bir gelişme, yazılı basındaki meslektaşlarımdan aldığım yoğun sevgi-sempati mesajlarıydı. Gazeteciler genelde birbirlerini pek sevmezler. Acı bir rekabet yaşandığından dolayı hep bir itişme vardır. Ben de kendimi, bu çekişmeden payını alanlar arasında görürdüm. Meğer yanılmışım. Hiç beklemediğim bir sıcaklıkla karşılaştım. Karşımda, yapmacık olmayan, içten bir sevgi buketi buldum.
Ailem olarak gördüğüm ve Aydın Doğan’dan başlayarak, Rıfat Ababay’ın POSTA’sı, Kanal D’den Pelin Diştaş Yaşaroğlu, Süleyman Sarılar ve haber merkezi, grubun CEO’su İrfan Şahin’in yakınlıkları, Uğur Dündar ve Ali Kırca’nın incelikleri-jestleri unutulmaz. Patronuyla, yazarıyla, muhabiriyle herkesten çok sevgi gördüm. Medya yelpazesinin sağından soluna, yazıları, ziyaretleri, telefon, e-mail mesajlarıyla yanımda durdular.
Hiç tanımadığım haber merkezleri, adını bilemediğim genç muhabirler veya yıllardır birlikte koşuşturduğum eski dostlar… Hepsi hepsi beni sarmaladılar. Ne eski kavgalar, ne de rekabetin hoyrat itişmeleri kaldı. Hepimizin önünde galiba hayatın o aniden değişiveren gaddar yüzü çıkıverdi, hepimizi korkuttu. Sizler gibi, beni duaları, dilekleri, iyi niyet mesajlarıyla destekleyen tüm meslektaşlarıma da büyük teşekkür borcum var. Sağ olun arkadaşlar..
